Δευτέρα 23 Ιανουαρίου 2017

ΤΙ ΕΙΝΑΙ Η ΓΝΩΣΙΑΚΗ ΚΑΙ ΣΥΜΠΕΡΙΦΟΡΙΚΉ ΨΥΧΟΘΕΡΑΠΕΙΑ


Αποτέλεσμα εικόνας για pictures of two people confessing

ΤΙ ΕΙΝΑΙ Η ΓΝΩΣΙΑΚΗ ΚΑΙ ΣΥΜΠΕΡΙΦΟΡΙΚΉ ΨΥΧΟΘΕΡΑΠΕΙΑ

 Είναι ένας κλάδος της ψυχοθεραπείας που τα τελευταία  χρόνια έχει γίνει πολύ δημοφιλής σε όσους ασχολούνται με την αλλαγή του νου και την αποκατάσταση της ψυχικής ισορροπίας .

Είναι πολύ πιο σύντομη θεραπεία από την κλασσική ψυχανάλυση και πολύ πιο αποδοτική γιατί ασχολείται με το παρόν και όχι με το παρελθόν.

 Ο θεραπευόμενος συμμετέχει ενεργά στην θεραπεία  και μαθαίνει τους μηχανισμούς θεραπείας του νου ,κατ αυτόν τον τρόπο δεν εξαρτάται για πάντα από τον ψυχοθεραπευτή αλλά γνωρίζει πώς να αντιμετωπίζει τις αρνητικές σκέψεις και καταστάσεις  και γίνεται θεραπευτής του εαυτού του. Στο εξής  είναι έτοιμος να συνεχίσει την θεραπεία του  ως θεραπευτής και θεραπευόμενος βοηθώντας και άλλους.

ΣΥΜΠΕΡΙΦΟΡΙΚΗ ΨΥΧΟΘΕΡΑΠΕΙΑ
Η συμπεριφορική διαδικασία δεν είναι κατάλληλη για ολική θεραπεία γιατί ακολουθεί την μέθοδο του να παύσουν τα συμπτώματα χωρίς να διορθωθεί η αιτία .Είναι κάτι σαν πρώτη βοήθεια για να μην προχωρήσει ο άνθρωπος σε ενέργειες και πράξεις που θα αποβούν καταστροφικές για τον ίδιο και για τους άλλους Ο θεραπευτής προτείνει στον θεραπευόμενο να σκεφτεί τα αποτελέσματα της πράξης  του. Να αναχαιτίσει τις ορμές που έρχονται από ένα λάθος σύστημα σκέψης  να κερδίσει χρόνο και να προχωρήσει στην θεραπεία της αιτίας που δημιουργεί το σύμπτωμα μέσω της  γνωσιακής ψυχοθεραπείας
 ΓΝΩΣΙΑΚΗ ΨΥΧΟΘΕΡΑΠΕΙΑ
Χρειάζεται περισσότερο χρόνο αλλά φέρει δια βίου αποτελέσματα Ο θεραπευόμενος συμμετέχει ενεργά στην θεραπεία  και μαθαίνει τους μηχανισμούς θεραπείας του νου ,κατ αυτόν τον τρόπο δεν εξαρτάται για πάντα από τον ψυχοθεραπευτή αλλά γνωρίζει πώς να αντιμετωπίζει τις αρνητικές σκέψεις και καταστάσεις  και γίνεται θεραπευτής του εαυτού του. Στο εξής  είναι έτοιμος να συνεχίσει την θεραπεία του  ως θεραπευτής και θεραπευόμενος βοηθώντας και άλλους. Τα μαθήματα θαυμάτων είναι μια γνωσιακή μέθοδος.  Για περισσότερες πληροφορίες επί του σχετικού θέματος  παραθέτω σχετικές πληροφορίες από το διαδίκτυο

 ΣΥΜΠΕΡΙΦΟΡΙΚΗ ΘΕΩΡΙΑ


Η συμπεριφορική θεωρία ισχυρίζεται ότι οι φοβικές και αγχώδεις διαταραχές είναι απλές εξαρτημένες (μαθημένες) συμπεριφορές σε ειδικά περιβαλλοντικά ερεθίσματα. Στην απλούστερή του μορφή, ένα οντογενετικά αγχογόνο ερέθισμα που φυσιολογικά προκαλεί αντίδραση φυγής, ζευγαρώνει μ’ένα ουδέτερο ερέθισμα και αποκτά έτσι τις ιδιότητες του αγχογόνου, προκαλώντας αντίδραση αποφυγής, παρόμοια με αυτή που προκαλεί το αρχικό ερέθισμα ( πίνακας !). Σύμφωνα με την κλασική παυλοβιανή θεωρία, το εξαρτημένο αγχογόνο ερέθισμα βαθμιαία τείνει να εξαφανισθεί αν δεν ενισχύεται περιοδικά. Ωστόσο, το φοβικό σύμπτωμα δεν φαίνεται να παρουσιάζει αυτή τη βαθμιαία απόσβεση και μπορεί να διατηρείται για χρόνια χωρίς καμία, εμφανή τουλάχιστον, ενίσχυση. Η θεωρία της συντελεστικής μάθησης (operant) επιχειρεί να ερμηνεύσει αυτό το φαινόμενο. Σύμφωνα με τη θεωρία αυτή, το άγχος είναι μια ενόρμηση που κινητοποιεί τον οργανισμό να κάνει ό,τι μπορεί για να προλάβει την επώδυνη επίδραση. Από το σύνολο των συμπεριφορών που διαθέτει, ο οργανισμός μαθαίνει ότι μερικές ενέργειες του δίνουν τη δυνατότητα να αποφύγει το ερέθισμα που εκλύει άγχος. Αυτή η συμπεριφορά αποφυγής παραμένει σταθερά για μεγάλο διάστημα ως αποτέλεσμα της ενίσχυσης που λαμβάνει από την ικανότητά του να περιορίζει την επώδυνη δραστηριότητα. Αυτό φαίνεται να συμβαίνει στις φοβίες όπου η αποφυγή από το φοβογόνο αντικείμενο προστατεύει το άτομο από το άγχος. Είναι δυνατόν οι δύο τρόποι ( κλασική και συντελεστική) να μπορούν να συνδιαστούν: έτσι, ένα ουδέτερο ερέθισμα μπορεί να συνδιαστεί άμεσα με ένα φοβογόνο και να αποκτήσει ιδιότητες φοβογόνου ερεθίσματος,που αν συνδιαστεί τυχαία, μέσω μηχανισμών συνυελεστικής μάθησης θα ενισχυθείή πρώτη μαθηση.
Η θεωρία εξάλλου της κοινωνικής μάθησης του Bandura προσέθεσε πρόσθεσε ένα νέο πρότυπο με μεγαλύτερη εμβέλεια ερμηνείας των ψυχικών διαταραχών. Σύμφωνα με τη θεωρία αυτή το άτομο μαθαίνει μια εσωτερική αντίδραση στο άγχος, μιμούμενο τις αντιδράσεις των γονιών στις αγχώδεις καταστάσεις. Αυτή η εσωτερική υφίσταται μια νοητική επεξεργασία (συμβολοποίηση, γνωσιακή οργάνωση) και οδηγεί σε κάποια συμπεριφορά που για το συγκεκριμένο άτομο έχει αγχομειωτικές ιδιότητες και άρα ενισχύει το αρχικό μιμητικό ερέθισμα.




ΓΝΩΣΙΑΚΗ ΘΕΩΡΙΑ


Γνωσιακά, το άγχος ορίζεται ως μια συγκίνηση που βασίζεται στην εκτίμηση ενός κινδύνου ή απειλής, που έχει έδρα τον κόσμο, στόχο τον <<εαυτό>> και με συνέπειες που είναι δυνατόν να εκδηλωθούν άμεσα ή μελλοντικά. Το εαν η απειλή είναι αντικειμενικά παρούσα δεν είναι καθοριστικό στοιχείο για τη βίωση του άγχους, αλλά ο τρόπος με τον οποίο οι νοητικές ή γνωσιακές του λειτουργίες θα επεξεργαστούν τα ερεθίσματα και θα προδιαγράψουν το είδος των συνακολούθων απαντήσεων. Οι άνθρωποι θα εμπειραθούν άγχος, αν πιστέψουν ότι απειλούνται και ταυτόχρονα αισθάνονται ανεπαρκείς στην αντιμετώπιση της απειλής. Είναι επομένως η ερμηνεία ή παρερμηνεία μιας κατάστασης που είναι απαραίτητη για τη βίωση του άγχους. Η θέση αυτή είναι συνεπής με τη βασική γνωσιακή αρχή κατά την οποία ο τρόπος με τον οπίο οι άνθρωποι δομούν νοητικά την πραγματικότητα, ασκεί καθοριστικό ρόλο στην συμπεριφορά τους, μια αρχή που απηχεί το πνεύμα της Επικτητικής ρήσης << δεν είναι τα πράγματα που ενοχλούν τους ανθρώπους, αλλά οι ιδέες των ανθρώπων για τα πράγματα>>. Όπως έχουμε ήδη αναφέρει , από την φύση τους οι άνθρωποι είναι προικοδοτημένοι με συστήματα συναγερμού που δίνουν τη δυνατότητα εντόπισης και αντιμετώπισης του κινδύνου. Σύμφωνα με τη γνωσιακή άποψη, το παθολογικό άγχος αντανακλά δυσλειτουργία στο σύστημα συναγερμού που εισάγει και τερματίζει τις απαντήσεις του ατόμου στον κίνδυνο, επιβάλλοντας την επικράτηση δυσπροσαρμοστικών έναντι λειτουργικότερων μηχανισμών. Η δυσλειτουργία του συστήματος συναγερμού αποδίδεται στην παρουσία δυσπροσαρμοστικών νοητικών (γνωσιακών) δραστηριοτήτων, μέσα από τις οποίες το άτομο αντιλαμβάνεται τον κόσμο σαν άκρως επικίνδυνο ή/και τον εαυτό του σαν άκρως ευάλωτο. 
Η αύξηση και η πτώση των επιπέδων άγχους, αλλά και η ποιοτική διακύμανσή του, αντανακλούν μια συνεχή νοητική διεργασία με τη διαπλοκή των νοητικών αυτών δραστηριοτήρων, στις οπίες περιγράφονται τα σχήματα, οι διεργασίες και οι τρέχουσες σκέψεις.
Σχήματα
Οι αγχώδεις διαταραχές είναι αποτέλεσμα της ύπαρξης ενός αποταμιευμένου και δυσλειτουργικού σώματος γνώσης τα <<σχήματα>>, με βάση την οποία καταγράφεται και αξιολογείται η εμπειρία. Ένα δυσλειτουργικό σχήμα που <<χαρτογραφεί>> τον κόσμο σαν άκρως επικίνδυνο και /ή τον εαυτό σαν υπερβολικά αδύναμο, καθιστά το άτομο ευάλωτο στην εκδήλωση των αγχωδών διαταραχών μέσα από την επιλεκτική επεξεργασία των πληροφοριών που επιβάλλει. Το πως δημιουργούνται τα σχήματα αυτά δεν είναι γνωστό, αλλά η συμβολή πρώιμων μαθησιακών μηχανισμών θεωρείται πολύ πιθανή.
Διεργασίες
Τα, σε λανθάνουσα συνήθως κατάσταση, δυσπροσαρμοστικά σχήματα ενεργοποιούνται με την ευκαιρία κάποιου συμβάντος και με βάση τη δομή και το περιεχόμενό τους προβαίνουν στην επιλεκτική ή προκατειλημμένη επεξεργασία των τρεχουσών εμπειριών. Το άτομο εστιάζεται περισσότερο σε εκείνα τα χαρακτηριστικά του ερεθίσματος που εμπεριέχουν την αίσθηση της απειλής (επιλεκτικός εστιασμός). Ταυτόχρονα η απειλή μεγενθύνεται ενώ υποτιμάται η ικανότητα του ατόμου να αντιμετωπίσει τις καταστάσεις αυτές (καταστροφοποίηση).
Τρέχουσες αυτόματες σκέψεις
Νοητικές δραστηριότητες που παράγονται ή είναι προϊόντα ενεργοποίησης των δυσπροσαρμοστικών σχημάτων καθώς επεξεργάζονται την τρέχουσα εμπειρία και την επερχόμενη απειλή. Όταν το άτομο έλθει σε επαφή με ένα δυνητικά επικίνδυνο ερέθισμα, συνήθως δημιουργούνται αυτόματα σκέψεις ή εκτιμήσεις που αναφέρονται : Στις πιθανότητες και στο βαθμό βλάβης (πρωτογενείς εκτιμήσεις), αλλά και στην ικανότητα του ατόμου να αντιμετωπίσει τον κίνδυνο μόνος ή και με την βοήθεια τρίτων.Ο βαθμός άγχους είναι ευθέως ανάλογος των πρωτογενών και αντιστρόφως ανάλογος των δευτερογενών εκτιμήσεων.

http://psycosynthesis.blogspot.gr/search/label/%CE%A3%CF%85%CE%BC%CF%80%CE%B5%CF%81%CE%B9%CF%86%CE%BF%CF%81%CE%B9%CF%83%CE%BC%CF%8C%CF%82


Δεν υπάρχουν σχόλια:

IO CHE AMO SOLO TE